دیانی دوستدار خانواده پدری

کارگاه حاج عباس در انبوهی از گرفتاری ها غرق بود. محمدرضا که دوست دار علم و دانش بود و جهت دنبال کردن تحصیلات و علائق فرا گرفتن دانش به خارج از اصفهان رفته بود، در معرض تصمیم بزرگی واقع شد. او در قلب و روح کمال انسانی را در کسب علم یافته بود، به همین دلیل بار سفر بسته بود تا با کسب علم و آموختن دانشمندی کند و با دانش و کسب فضائل خود به کمال دست یابد. مشتاقانه کمال خویشتن را در مسیر صحیح هدایت کند. او در پرتو فرهنگ اصیل و تربیت نیکوی پدر بزرگ شده بود. محمدرضا با آموزه‌هایی بزرگ شده بود که قدر و منزلت خود را نزد خدای خویش در والا دانستن منزلت پدر و حفظ خانواده و شکوفایی جامعه و کشور می دانست. محمدرضا دوست دار خانواده بود و به پدر و مادر خویش عشق می ورزید. جهت برپا ماندن ستون خانواده به اصفهان آمد و با کارگران مجموعه تولیدی وارد گفت‌وگو شد، انتظارات خود را با آن در میان گذاشت. آمده بود کارگاه پدر را سر و سامان دهد. کارگران رغبتی به تغییرات و برنامه‌های جدید نداشتند، محمدرضا چاره کار را در به کارگیری نیروهای خلاق و با انگیزه می دانست، اما پولی در بساط نبود و کارگران مدام طلب‌های خود را مطرح می‌کردند. اخراج کارکنان از نظر محمدرضای جوان اخلاقی نبود و در نتیجه محمدرضا و پدر تصمیم گرفتند به جای طلب و بدهکاری کارگاه و تجهیزات آن، شامل دستگاه پرس، دستگاه خم، قیچی کوره رنگ و غیره را به کارکنان داده تا هم شغل آنها حفظ شده و هم بدهی آنان تسویه گردد، به همین دلیل محمدرضا دیانی کارگاهی هم در در انتهای خیابان کاوه برای کارگران تهیه کردند و پس از سر و سامان دادن کار محمدرضای جوان به مطالعه بازار روی آورد و نیاز بازار را تولید ماشین لباسشویی دوقلو دید. او در سن ۱۹ سالگی یک تیم کوچک تحقیق را توسعه را داد. طراحی محصول تا تولید را آغاز نمود. به واسطه‌ی این تیم اجاق گاز سه شعله به ۵ شعله تغییر یافت و به تدریج کسب و کار رونق یافت و مشکلات کارگاه و معیشت خانواده به تدریج حل شد.